MEMİŞ’İN MUSTAFA

Alaca karanlýkta Ok kayasý’da vurdular
Ben Zorkun köyünden Memiþ’in Mustafa
Bir avrat beþ çocuk boynu bükük kaldý
Doya doya sevememiþtim karýmý çocuklarýmý
Yaþamanýn tadýna doyamamýþtým daha

Koca yapraklar delik deþik oldu saçmalardan
Bir tüfek patladý-bildim beni vuran Çolak Ali
Geçen yýl rastlamýþtým daracýk bir bað yolunda
O asýlmýþtý tetiðe ben asýlmýþtým
Taa o günden beri Ali’nin çolak kalmýþtý eli

Her yer alaca karanlýktý baðlar-bahçeler-daðlar
Bir türkü tutturmuþtum doðacak güne karþý
Fýþýldak kaya’nýn uðultusu vardý kulaklarýmda
Alýþmýþtým Koca dere’nin gürültüsüne yýllardýr
Erimemiþti Berit’in Solak dað’ýnýn karý

Gece gündüz çalýþtým durmadan dinlenmeden
Þimdi içimde var boynu bükük çocuklarýn sýzýsý
Üzümleri sermemiþ-cevizleri çýrpmamýþtým daha
Bu yýl yeni giysi alacaktým karýma çocuklarýma
Ne yapalým böyle imiþ alnýmýzýn yazýsý

Ne günler geçti aradan-ne kadar yýllar
Ne zaman ve neden baþladý düþmanlýðýmýz bilmem
Omzumda tüfek tabanca belimde öyle gezerdim
Akþamlarý sýký sýkýya kapatýrdým perdeleri
Azýcýk geç kalsam eve korkardý Fadime’m

Çocuklarým þimdi kime baba diyecek
Kimin yolunu gözleyecek akþamlarý karým
Acaba evlenir mi köyden baþka biriyle
Bir kaç keçi ardýnda bir ömür tüketecek
Bir parça ekmeði bulmak için çocuklarým

Ýyi bakýn hayvanlara yokluðumu hissettirmeyin
Fadime’m seni çocuklarý emanet ettim Allah’a
Argýn altýndaki tarlayý yarýya verin
Oðlum Memiþ’e-Alirza’ya son sözümdür Fadime’m
Acýmý unutsunlar kanýmý gütmesinler ha

Alaca karanlýkta Ok kayasý’nda vurdular
Ben Zorkun köyünden Memiþ’in Mustafa
Bir avrat beþ çocuk boynu bükük kaldý
Doya doya sevememiþtim karýmý çocuklarýmý
Yaþamanýn tadýna doyamamýþtým daha

Sosyal Medyada Paylaşın: