Bu onlarýn öyküsüdür Sanmayýn ki yalan Kimse inanmaz anlattýklarýma Bana anlatsalar Ýnan ki ben de inanmazdým
Onlar kendilerine bile Her zaman ve her koþulda karþýydýlar Hiç kimseye eðmediler boyun Aç kaldýlar-susuz kaldýlar Parasýz-pulsuz kaldýlar Ama hiç kimseye Vermediler ödün Dünyanýn meteliðine Vermediler deðer Onlar bu dünyada Yalnýz yaþadýlar
Ýðne atsan yere düþmezdi O kadar kalabalýktý ki ortalýk Fakat onlar O kadar kalabalýkta Bile yalnýzdýlar
Yalnýz kitaplarý vardý dünyalarýnda Kitaplarýyla baþbaþaydýlar Eþleri-çocuklarý Dünyalýk peþindeydi Onlar yeni dünyalar peþindeydi Eminim ki bu yüzden Eþleri-çocuklarý onlara O kadar uzak kaldýlar
Onlar ölürse bir gün eðer Çok deðer verdikleri kitaplarý Miraþçýlarý tarafýndan Zaten boþ kalmýþ kafalarý ve odalarý Biraz daha boþ kalsýn diye Ya kalorifer kazanlarýnda yakýlacaktýr Ya da siyah poþetler içinde Çöplüklere atýlacaktýr
Fakat ben ölmeden önce Kitaplarýmý Kitap dostlarýna baðýþlayacaðým Dostlarýmýn aðrýyan baþlarýný Böylece biraz daha aðrýtacaðým
Ocak/2001
Sosyal Medyada Paylaşın:
nyucel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.