Kahredici bir süvari gibi Kuþan kývýlcým saçan kap kara kirpiklerini Alevden atlara binerek Kendi etrafýnda dört dönerek Hýþýmla gözlerime dik gök gözlerini
Özündür kývýlcýmý içimde korlaþan közün Gerisi yangýn, gerisi alev Gerisi yekpare bir hüzün
Huzursuz düþler görürüm bazen Düþlerime yýldýrým gibi düþerken gözlerin Savrulurken rüzgara elemlerin kakülü Kaldýr yüzünü örten simsiyah tülü Bir mil gibi gözlerime çek gözlerini
Takvimsiz tarihlerden beri Hüzünkar kirpiklerimin arasýndan Paslý bir ok gibi ruhuma saplanmýþtýr Belki biraz caným yanmýþtýr Elindeyse gözlerimden sök gözlerini
Ruhuma yýldýrýmlar düþürür gök/yüzün Gerisi fýrtýna, gerisi sel Gerisi yekpare bir hüzün
Gün gelip sahaflara düþse de Adýna yazdýðým melankolik þiirler Ýsmine bulaþmýþ bütün kalemleri kýrýyorum Baðýra baðýra yine yeniden haykýrýyorum Yalan dünyada unutmam tek gözlerini
Burasý iþte tam burasý bittiði yerdir sözün Gerisi laf, gerisi boþ Gerisi yekpare bir hüzün
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.