Sonu Açık Kırmızı

Sonu Açýk Kýrmýzý

düþlerimdeki samanyolu
sýzým sýzým sýzýlar
o senin hiç olmayacaðýndýr
aðzýmýn içi karanlýk mý karanlýk
konuþsam konuþacak olsam
yýldýzlar kanatýr diþlerimi dudaklarýmý
sesimle kan revan olur samanyolu
maðaralar dolusu yalnýzlýðýmý
paylaþmaz hiçbir gün ýþýðý
ve tüm tarihlerin dýþýnda kalmýþ sen...
sen hiç olmayacaksýn dünya gözüyle
girmeyeceksin karanlýðýmdan içeri
duvarlarýma çarpmayacak ýþýðýn
üþümeye alýþacaðým...

yaz bahçelerimi býraktýðým uykularým
senden hep uzakta
odam bana kýzgýn
duvarlarýnda yalnýzlýðýmýn gölgesi
gölgem bana kýzgýn
ýþýklar kýrgýn
sensizliðime alet ettiðim için
korkularýmý
þimdi hangi suya sarýlsam ayný acýlýk
hangi aðacýn dalýna silsem gözyaþlarýmý
oyuk oyuk sensizliðimin soluksuz göðsü
kimse bilsin istemezdim ama ilk defa
bulutlara ihanet ettim
beklemedim erken senfonili yaðmuru
sonu açýk kýrmýzý seviþmek düþlü
sana yazdýðým þiir ýslanmasýn diye
dudaklarýmý ellerimle örttüm
ellerim sessizdi soðuk
rüzgar gri çýplak dallý kuþ yuvalý
aðaçlarla boðuk
rüzgar yoktu
dudaklarýmdaki þiirini
dudaklarýna yazmak istedim
güneþin aðzýný býçak açmýyordu
anladým almayacaksýn sevgili ýþýðým
dudaklarýmdaki þiirini
anladým üþümeye alýþacaðým....

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: