Ab-ı Hayat'ım
Her gören bir söz eder,
Yüzü nursuz, yarýný umutsuz,
Zerre kadar vicdaný olmayan bir vefasýza,
Bilirler ki her gece, gözlerinden döker yüreðim,
Kanlý gözyaþlarýný içime,
Unutamaz, inkâr edemez,
Þarkýlarda verir son nefesini bedenim.
Ama nereden bilsinler…
Ben kaybolan benliðime yanarým.
Damla damla, derdi içinde besleyen gençliðime yanarým.
Dil þad olur elbet ömür diye diye,
Zamanýn heybesinde yok olan gönlüme aðlarým.
Ne çabuk geçmiþ zaman, yaþ geldi bilmem kaça.
Bir vefasýz gelir, bin vefasýz gider misali
Denize vuran yakamoza inat,
Dalga dalga, geçti bir ömür boyu hüzün.
Her günün geceyle bulandýðý vakit
Onlar ve ben,
Hunharca savaþtýk katil anýlarýmýzla.
Her kötünün gidiþinde, bir tek gözyaþlarým kaldý
Beni terk etmeyen.
Dil kem söze, gönül nefrete boyanmýþ.
Yâr dediðin insan bile,
Hýrsýzý olmuþ, yaralý yüreklerin.
Bir ben kalmýþým bende,
Benim olan, bana ait.
Her kadehte ömrünü içmiþ...
Bir sen kalmýþsýn bende,
Benim olan, baþkasýna ait.
Gençliðim ellerinde tükenmiþ...
Bir biz kalmýþýz bende,
Benim olan, sadece bana ait...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kalender-Duslerim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.