ZALİM KADIN

ZALÝM KADIN

Bir adam bir kadeh bir kýrýk masa
Bürünmüþ siyahtan derin bir yasa
Çökmüþ omuzlarý güçsüz kollarý
Maziye dalýp gitmiþ yorgun gözleri

Saçlarý daðýnýk yüzü kýrýþmýþ
Titreyen eliyle kadehi tutmuþ
Gelene geçene aþkýný sormuþ
Mezesi bir damla umudu olmuþ

Geçmiþin hüzünlü anýlarýnda
Kaybetmiþti gençliðini vefasýzýnda
Kazýnmýþtý bir kere hafýzasýnda
Artýk dolaþýyordu düþ sokaðýnda

O da istemez miydi kaderi gülsün
Ýster miydi gönlündeki ýþýklar sönsün
Çatlamýþ dudaklarý týrtýklý sesi
Yaklaþmýþtý ecelin soðuk nefesi

Eski çýnar misali içi oyuldu
Býraktý direnmeyi yere devrildi
Ne mutluluk ne varlýk ne þan ne þöhret kaldý
Her þeyini doyumsuz o zalim kadýn aldý


Sosyal Medyada Paylaşın: