HACER, SU ARIYOR İSMAİL'E

Aynada bir kuyu
Sessizliðe hüküm giymiþ dudaklarýn
Belkýs bakýþlarýn
Uçsuz bucaksýz evrenin içinde
Balýk çýrpýnýþlarýn.

Hacer, çölde su arýyor Ýsmail’e
Gök kýzýl
Ayak topuklarýn kadar yumuþak
Basýyor
Toprak kahverengi.

Ebabil kuþlarý kadar hasretim rüzgârýna
Taþ olup düþüyorsun suskun okyanusa
Hani bakýyor mu sütunun arkasýndan
Vahþi gibi uzaktan bakacaðým sana.

Perdelenecek yüzün ay dolunay vakti
Hüzün yükselecek Veda Tepelerinden
Ay hep utanacak
Bir daha ikiye bölünmeyiþinden.

Hacer, çölde su arýyor Ýsmail’e
Gök çatladý çatlayacak
Bileklerin kadar sýký tutunamýyorum hayata
Kirpiklerinden düþtü düþecek.


Aklýndan geçenler kadar göstermediklerin var
Suskunluðun kadar büyük haykýrýþýn
Gök kýzýl, toprak yeþil
Sende mavinin binlerce tonu var.

Yýlan, kývraklýðýyla maðara arkadaþýný sokuyor
Aðlýyor, sahrada aðaç
Misafir olmak için devenin önünde çöktüðü
Çadýr aðlýyor.

Hacer, çölde su arýyor Ýsmail’e
Çatlamýþ toprak kadar hasretim bir sözüne
Çatý çatýrdýyor, kýrýlacak kýrk yerinden
Ne olur, çaldýðýmda kapýný aç.

Yüz çevirme
Cennetten kovulan sadece Havva m?
Adem ve bütün âlem kadar
O da sevgiye muhtaç.

Kötülüðün kadri doðruyu bilmekle çýkar
Nehirleri görmedin mi dönerek akar.
Gün geceye gece güne bakar.
Çýka gel de fakire sofraný aç.

Hacer, çölde su arýyor Ýsmail’e
Savrulup uçuyor zaman, yeryüzüne
Dön desen de gelmez dile
Çýka gel de
Toprak yaðmur görsün.

M.S./2010
KAHRAMANMARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: