Her mevsimin dili var, dilbaz etmez mi bahar;
Kahkaha tufanýnda, nasýl olup yaðar kar ?
Güllere güneþ düþtü, baþýma düþer efkar !
Deli diyorlar sana, sen diyorsun sevdakar.
Bazen daðda da düþer, bazen düþer ovada;
Her mevsimde gelir mi, ne menem þey bu sevda ?
Aþýðýn tek ahvali, yar düþürmektir yada ;
Kendi edip, kendi bulur, sonra düþer feryada...
Gönlümün suyunu kes, þimdi baðla dilimi,
Celladýma haber ver, andýkça sevgilimi !
Ahmaklar meclisinde, kim anlar, söyle kimi ?
Yok bende aþka tövbe, kaldýrsam da elimi.
Horoz baþýný verir, zamansýz öttü diye;
Bu zemheri ayýnda, gül gider mi hediye?
Düþtüm yollara þimdi, bir türkü diye diye;
Tam da elli yaþýmda, beni buldu ne diye ?
Yayýlýyor dört yana, artýk sevgimin ünü,
Bütün geçmiþ zamanýn, alýyorum öcünü,
Çiziyorum üstünü, kaybettim dünü, günü,
Bir ehline düþsen de, gör sevdanýn gücünü...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.