Uzaktan…
Bir keman…
Kanatýyor ruhumu,
Acýmadan…
Kýrýyorum yadigâr köstekliyi
Gümüþ aynalara vuruyorum gözlerimi
Vakitsiz tüketiyorum
Saatli maarifi
Gömüyorum gece vakti
Uzak bir köyün izbesine
Gömüyorum ellerimin gölgesinde
Eskiyen her vakti…
Az evvel girdiðim eþikten
Kederim çýkýp gidiyor
Peþi sýra gülüþlerim
Günden kalma haliyle
Kâr kalýyor yalnýzlýðým…
Yalnýzlýðým…
Seviyor üþüyen tenimi
Bir baþýma bu evin
Her köþesinde
Gasp ediyor sanki gözlerimi
Ýlk kim sevmiþti diyorum,
Ýlk kim?
Komþu bahçenin kuytusundan
Hiç sokulmadan öylece uzaktan
Cömert bir aþkla
Ýlk kim sevmiþti seni…
Ilýk bir güz akþamýnda
Yakýnýna varamadan…
Ya þimdi…
Görse tanýr mý
Bilir mi vurulduðu gözlerini
Ya þimdi…
Bunca eskimiþken
Son bir daha
Isýtýr mý üþüyen ellerini…
…
Bir gece vakti
Sildim,
Sokak lambalarýndan yadigâr
Ayrý düþmüþ, ikiz gölgemi…