İlk ve son romanımdın sen

Ey gözlerinde hayatý bulduðum, destanlaþan þiirim,
Sözlerinde aþka doyduðum, Leyla ile þirinim,
Bayraðým, vataným, yârim, her þeyim,
Þunu bil ki sevdiðim, yokluðunda ben koskoca bir hiçim.

Þimdi o nemli gözlerini çek bakýþlarýmdan,
Matemli gecelerimle mutluyum,
Yeter artýk, zaten hüsrandan baþka ne gördüm ki sevdandan,
Ne güzel mutluluða, aþka, sevdaya, yazarken,
Ne istedin, þiirimden, sözümden, sazýmdan,
Unutuyor kendide, bir gönlüne hükmedemiyor insan.

Ey gözlerinde tebessümle tanýþtýðým sevdalým,
Hüzün bulutlarýmý getirdin bana,
Matem küllerimi döktün odama,
Ey dudaklarýnda sevda kelimelerini aradýðým,
Arayýp ta bulamadýðým,
Gözyaþlarým okyanuslara meydan okuyor da,
Senden baþka bir damla su verenim yok þu hayatta.


Gökyüzünün odamý siyaha boyadýðý zaman tek beyaz sendin,
Gözlerimin buðuya dönüþtüðü an, tek mendilimdin,
Hasretimdin, özlemimdin, ulan sen benim her þeyimdin,
Kimler þehit etti gönlümü ýþýtan güneþimi,
Kimlerin dudaklarýndan çýkan kelimelerin tutsaðý oldu bu sevda,
Þimdi hapisim gözlerine, sürgünüm sözlerine, müebbet yedim hayallerine,
Acýlara tutsak bir gönlün sebebi sensin þimdi,
Mahkûm künyesini boynuma geçiren yalan sevgili,
Varlýðýnla var olan gönlüm, yokluðunda öldü þimdi

Þimdi yoksun, zaten hiç olmadýn ki,
Ben vardým hep aynaya baktýðýmda karþýda,
Hep gözyaþý döktün, hiç aðlamadýn ki,
Oysa gözlerim vardý aðlarken yanýmda,
Hep el salladým gidenlere,
Zaten kimse gelmedi ki,
Ben sensizde gülerim elbet sanki sen mi öðrettin bana gülmeyi,


Ey mateminle, tüm beyazlarýmý karaya çalan sevgili,
Tüm hakikatlerimi, yalanlarla süsleyen ihanet güzeli,
Bana sevmenin aðýr ödettin bedelini,
Bu aþkýn azýðý gözlerimde kalan son matemli bakýþýn,
Bu sevdanýn kadehi beni yalnýzlýða mahkûm eden gidiþin oldu þimdi.
Söyle mutlumu beni yalnýzlýða mahkûm eden
Küf tutmuþ sevdadan yoksun kalbin þimdi.

Ne gördüm ki bugüne kadar aþk denen ayyaþtan,
Ne zaman demir atsam limanýna, sarhoþ döndüm sevdandan.

Varsýn sevdalarýn mekâný olsun bu sokaklar þimdi,
Þaraplar aþk denen ayyaþýn kadehini doldursun da,
Benim kadehim boþ, mezem zehir olsun þimdi,
Ey sevgili,
Düþlerim seninle güzeldi,
Seninle hayal etmektense güzel günleri,
Hayalim karanlýk, düþlerim kâbus olsun þimdi,
Mutluluk senin pencerelerine konsun da geceleri,
Benim penceremde gezinsin ayrýlýk esintileri,
Bu yazdýðým son mýsram, son þiirim olsunda,
Parmaklarým çatýr çatýr kýrýlsýn, kalemlerim pas tutsun da,
Hiçbir söz, hiçbir kelime sana yazmasýn þimdi,
Tuttuðum kalemim, gönlümü aydýnlatan güneþimdin sen,
Kuruyan damaðýma damla damla akan berrak suyumdun sen,
Yazdýðým ilk ve son romanýmdýn sen,
Bak, geldim son sayfaya,
Onu da, matem püsküren volkanýnla yaktýn sen.

Ben hangi dostuma anlatayým yarým kalan sevdamý þimdi,
Kime dert yakýnayým, senden kime bahsedeyim þimdi,
Hangi okyanus paklar bu alevinle yanan bedenimi,
Hangi kefene sarsam hüzün kokan ihanetini ,
Bak, iyi bak gözlerime göreceksin bende ki seni.
Sende ki benden bana kalan tek þey bir avuç yalansa,
Ben hiç sevmedim seni.

SERKAN ÇILDIROÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: