Saat dokuzdu Haydar paþa garýnda, Tüm saatler dokuzu vuruyordu… Trenin penceresinde son kez göz göze geldik seninle. Hareket etmeye baþlarken tren, O küçümen, pamuk ellerin, ellerimin arasýndan sýyrýlýverdi. Terli ellerimde, soðuk rüzgâr esti bir zaman. El sallamaya baþladýn… Ve sonra, tren çýktý perondan. Bir nokta oluncaya dek baktým ardýndan. Saat dokuzu geçiyordu Haydarpaþa garýnda, Daha beþ dakika olmamýþtý geçen zaman. Saatlere göre… Ama kalbîmde, sanki senden yýllardýr ayrý kalmýþlýðýn hüznü vardý. O gün saat dokuzda baþlayan, Bugün hâlâ süren ayrýlýk bir türlü bitmedi. Ve o gün, bugün, saatler dokuzu vurmaya baþlayýnca, Ben de meyhanelerde içkiye baþlýyorum, Hayalîni alýp da karþýma…
13.04.1979 Erman Ulusoy Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.