Gün/ahsýz geçmiyor
Günahsýz geçilmiyordu
Asimile sevdalardan
Baðlanýyorduk Þiyar
Aldanýyorduk
Ne bir eksik, ne bir fazla
Yalanlar birbirine ram
O yanlýþlar ki, tövbe bozduran
Gitsek aþka yazýk
Kalsak kadere
Biz ki
Tesbih eklemiþiz kedere
Her akþam batan güneþ ile birlikte
gruba dalývermek istiyordu gönül
Bir daha ebediyen doðmamak üzere
Sabbahýn fedailerinden daha mý az fedakârdýk Þiyar
Ya da Þamilden daha mý az isyankâr
Ne zaman aþina olduk böylesine
Ertelenmiþ
Tutsak edilmiþ bir ömre
Ah Þiyar
Neydi o yýllar
Keder tezgâhýydý sanki ömrümüz
Ýlmek ilmek, eðirip çile dokurduk
Akþamlar isimsiz
Ýsimler kimliksiz
Neydi Þiyar
Pusulasýz geçtiðimiz o günah yerimiz
Ýstikbalimize karaçalý çekiyordu tanýdýk eller
Kelepçeleniyordu kurduðumuz en masum hayaller
Biz öz vatanýnda sürgün çocuklar
Üstelik
Takunyalýydý mazinin ayaklarý
Asfaltta baþka ses çýkardý, ahþap zeminde baþka
Herkes birbirinin bacýsý gardaþýyken
Soluk benzimizde kan gülleri açardý
Bukalemun saatlerden geçerken
Yeniyetme düþlerimize kurþunlar yaðýyordu Þiyar
Ben de vurulurdum
Ben de vurulurdum
Olmasaydý gözlerin sýðýndýðým yegâne diyar
Ah Þiyar
Bak yine saatler zemheri
Saçlarýmda dolanýyor ellerinin sessiz fýsýltýsý
Sýrtýmda Sibirya fýrtýnasý
Yeter ulan
Kaldýrýn soframýzdan ayrýlýðýn aðulu aþýný
Bize en buðulusundan
Buram buram vuslat yakýþýr gayrý
Rukiye Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.