VİCDANSIZ DİYE DÜŞTÜN DİLİME

Ak ellerin ördü de aðýný
Bilemedin gençlik çaðýný
Kendin sandýn tavadaki yaðýný
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Ayýramadýn dostun ile düþmanýný
Kara gün oldu kaldýrmadýn baþýný
Bugün deðil yarýn alýrsýn yaþýný
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Yarýn ne getirir de götürür bilinmez
Acý sözün yankýsý yürekten silinmez
Karpuz bilmezsin elle hiç dilinmez
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Sanma ki dostun kalýr bu gidiþle
Kendin yazdýn sonunu bu bitiþle
Ýnsan içinde suskun yitiþle
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Yolum elbet çýkar aydýnlýða
Bahar gelir benim de baðýma
Sen deðil de gülen çýkar bahtýma
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Karga ile kartalý bir tuttun da
Sýrrý sakladýn aþikar etmedin ya
Ne çýkarsa kaþýðýna murad adýna
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Aðladým da taþ kesildi vicdanýn
Herkese vardý da bana yok kelamýn
Sadaka diye verdiðin selamýn
Vicdansýz diye düþtün dilime.

Elbet anlarsýn yâr ile yar’ýn farkýný
Çevirirsin sende düze çarkýný
Kaçýrýrsýn dost meclisinde þansýný
Vicdansýz diye düþtün dilime.

M.S./2010


Sosyal Medyada Paylaşın: