KURT KAPANI
Gün geçtikçe bilenirsin hayata karþý
Ýþte burasý aþklarýn insanlýðýn kuruþa satýldýðý çarþý
Bir bardak çayda nemlenir yüzü kýrýþýk yaþlý
Beðenmediðinler kraldýr dünyada.
Yok, artýk bu sabah, sabaný çekecek öküzün,
Vah dediðinler fermandýr.
Ýçinde dehlere vurur hüzün alaca karanlýkta.
Solursun gökdelenince kaçarsýn rüzgârdan
Kepenek indirir sana son seviþtiðin yorgan
Deli taylar þevkini kýrar, angarya yokuþunda dirilir zaman.
Kýlýf giydirir sana son uþak, dinlenirsin sustuðun an.
Dökülür karsýz tepelerden susar atýk gönlündeki þevk
Bazen hayatý dinlersin annenin kucaðýnda ninni gibi
Oysa kara üzümler sýkýlmýþ bahçende salkýmlar dert.
Elersin hayatý sarhoþ elek altý olduðun kadar
Katran karasý yüzün, umut’un beyaza yoðrulmuþ gibi.
Sebep ki arandýðýn daðlarda yeþilini unutmuþ aðacýn dalý
Kovan yok ki, netsin arý.. silsin bahtýndaki balý.
Ýnsan, insan olmadýktan sonra, sormasýna gerek yok hâl’ý
Her gelen götürüyor omuzlarýnda nasýl olsa sal’ý
Kuþun sesi kalýr yeþilini yitirmiþ, raflarýn tozlu yeri kurt kapaný
Zaman terli, dinlenecek yer ararken götüremezsin mihrabý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.