Seni ne zaman düþündüðümde; gözlerimden yýldýzlar yüreðimden kelebekler uçuþur koþarým doyasýya kýrlarda ama kendimi bir uçurum kenarýnda bulurum. Yýldýzlar gözlerimden kaybolur, kelebekler uçuþmaz yüreðimde, koþamam artýk ben ölmüþüm o uçurumun dibinde. Ne olurdu sanki seni düþündüðümde bu masal böyle bitmese. Keþke güzel bir fotoðrafta yanyana olsak ellerimizde bahar dallarý, yüreðimizde uçuþan kelebekler. Seni her düþündüðümde uçurumun kenarýnda olmasam ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatmahasbioglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.