BU GÖKKUBEDE YAŞAM
Arzu halime hep merhem oldun ömrüm boyunca
Sana koþtum, her çýkmazda isyanýma oyunca,
Adam gibi adam olmaya çalýþtýkça Tanrým
Varlýðýma güven geldi, mabedine koyunca.
Bu gökkubeden ne aldýmsa, hakkýyla boþadým
Nasýl þekillendiyse kaderim, öyle yaþadým
Sanma ki boþ geldim ve dünyadan öyle giderim,
Gör ki Tanrým; mýsralarýma ben neyi taþýdým.
Kainatýn düzenini mýsralarýma döktüm
Büyüklüðünün karþýsýnda irkilipte ürktüm
Nice asýrlardan beridir, alemde varolan
Eserlerin karþýsýnda, eðilipte diz çöktüm.
Hava, su, toprak Cihanýn vazgeçilmez üç rengi,
Onlarla saðlanýyor, bu mukaddes gücün dengi
Ýnsanlýk için kurulmuþsa, ayarlý ihtiþam
Tanrýdan baþka söyleyin kim bozar bu ahengi.
Kulaðýmýza yayýlan, kuþlarýn tatlý sesi
Bir baþka çarpýyor o an yüreklerin kafesi
Yaradan sermiþse eðer gönlümüze herþeyi,
Kim istemez ki böyle hoþ mukaddes bir nefesi
Muhtaç olmuþ, yaradýlan ne varsa biribirine
Arzular yarýþýr olmuþ, birbirinin yerine
Kimi gayeler bulmuþ yerini kimisiyse terk,
Hem ölüne sahip çýkmýþsýn ve hemde dirine.
Nevzat TAÞKIRAN
06-01-2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzat taşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.