o'nun hikayesi...

Sen bir uykunun en tatlý yeri ne zamandýr bilir misin?
Benim kör karanlýk 3 buçukta
uyanmadýðým bir uykunun saat tam 3 buçuðu
Uyurken sen belki de sevdiðini görürken düþlerinde
Ben koþuyorumdur: hava da inadýna soðuktur
nefesim bir renk katar geceme...
Denize bakarým en yorulduðum an
lavivertinde kaybolurum birde bomboþ otoyola
Seni düþünürüm uyuduðunu belki de
rüyanda gülümsediðini ay yolumu aydýnlatýrken
Daha hýzlý koþmaya baþlar bacaklarým az evvel yýðýlýp kalacakken halbuki
Gelip eve duþunu alýr ya insan bekler ya istanbulun güne uyanmasýný...
Caným belki de ne çekmiþtir þöyle;
nutella sürülmüþ bir dilim beyaz ekmeði
Ama yemem hiç bulaþmaz benim aðzýmýn kenarýna kakao
Sen belki her sabah öylesine yersin ama ben kokusunu bilirim bir tek
Hayal ederim tadýný
yemek zorunda olduklarýmý bir gayret daha çiðnerken
Tok karnýna yemek yedin mi sen hiç, ama tuzsuz ve yaðsýz
Devamýný okuma o zaman nolur
asla anlayamayacaksýn beni ideallerimi
Ýnsanýn kilolarýný býrak gramlarýný saymasý ne demektir bilir misin
Gülümseyerek seyredersin vücudumu ama
ben her milimetresini bir sanatçý gibi çalýþtým desem
anlayabilir misin?
Gün olur
en yakýnlarýn en ihtiyacýn olanlar seni sözleriyle paramparça eder
Ne gerek var derler bir soru sorarlar
þaþýrýr kalýrsýn neden derler kendine bunu yapýyorsun
Senin acý çektiðini zannedip yorma kendini derler
Tuz buz olur içimdeki tüm sevgi kýrýntýlarým
Anlatamam belki de anlatmak istemem
nasýl yarýþtýðýmý kendimle ve bundan ne denli zevk aldýðýmý
Allah’ýn verdiði vücudu herkes bozar ona ihanet ederde
benim vücuduma hükmetmeme haþa ama
yeniden yaratmama anlam veremezler
Kimseden motivasyon beklediðim yoktur benim,
yorulduðum an sadece aynada gözlerimin içine bakarým o yeter
Gözlerimdeki kerem dayan benim için dayan der,
söz kupayý sen kaldýracaksýn der,
beni yarý yolda býrakma der ya hani...
iþte o zaman tüm dünyaya inat kaldýrýrm biraz daha yukarý
Tüm öfkemi hayallerimi özellikle kýrdýklarý hayallerimi
Ah ne gülerim vücut çalýþan erkekleri beðenmeyen ama
benimle bir kahve içip aþýk olan kadýnlara
Çekemeyen erkekler ben arkamý dönünce þööyle bir süzer ya vücudumu kýyafetlerimin üzerinden görmem ama hissederim, kinlerini, baþarýsýzlýklarýný
Gün gelir öðrencim beni geçer yarýþmada
benden üst sýralara oturur
o gurur o baþardým hazzý belkide bana bunu yazdýrandýr.
Öðrencim beni geçmiþse ben beni geçmiþim demektir
ve ne acý bunu kimse bilmemektedir..
Sorarlar bana neden yapýyorsun
gülümsüyorum arada bir iki anlayan çýkarsa
gözlerindeki ýþýktan anlýyorum
o da yaþamýþ baþarmanýn dayanýlmaz güzelliðini..
Sergiliyorum kendimi herþeyin bozulduðu ,
bu negatif enerjinin hüküm sürdüðü tabiatta
Ben podyuma çýkýp aylardýr döktüðüm alýn terimi sergiliyorum
Vücudumu deðil azmimi hýrsýmý ve tutkumu gösteriyorum
Sen bunu kas olarak görüyorsan
ve buraya kadar hala okuduysan yapma yorulma
Beni anlaman imkansýz zaten anlaman da pek umrumda deðil
Ben santim santim vücudunu ölçen bilen
ve inanmayacaksýn ama
çok seven kendini de nihayetinde çok beðenen bir adamým
Senin tanýdýðýn erkekler arabayla hava atmýþ,
cep telefonu bir ailenin geçim nafakasý kadar pahalý olabilmiþ,
kendine bey dedirtmekten haz duyan
ama kafasý pek de çalýþmayan adamlar.
Affedersin lafýn geliþiydi adamlar,
adam dedin mi orda durmak gerek..
Yürek ister, çaba ister sevdiklerini korumak ister adam dediðin..
Güçlü olur gücü kullanmayý bilir
bir adamý tek dokunuþla alaþaðý eder
ama bir karýncayý da düþtüðü yerden kaldýrabilir..
Gelme bana sakýn yakýnmalarla kaprislerle
beni yolumdan çevirmeye uðraþma
Benim yolum ki aslýnda beni sevme nedenin olmalýydý
nedir bu durdurma telaþýn beni yolumdan alýkoyma hevesin..
Laf anlatmak daha çok yoruyor beni inan özellikle kendimi anlatmak..
Ne o sözlerimden ukala olduðum yorumunu mu yaptýn..
Katýlýyorum ukalayým kendimi adadýðým yolda baþarýlýyým çünkü
Kimine ukala kimine tevazu sahibi ben öðrendim de sen öðrenemedin
Ancak karþýndakinin gördüðü kadarsýn
Ancak karþýndakinin anlyabildiði kadar anlatabilirsin..
Bana müsaade koþmam gereken sabahlar var
uyandýðým an caným yansada uyanmak zorunda hissettiðim
Yürümem gereken yollar baþarmam gereken zaferler var
Zafere giden yol hiç bir zaman çiçekli deðildir,
bastýkça canýn acýr çakýl taþlarýndan
O acýr sen daha sert basarsýn daha hýzlý koþarsýn
Akan kan ayaklarýndan, sana can verir,
nefesin artýk bir renk oluþturmaz havada
Artýk birsindir denizle havayla toprakla çakýlla
Belki ondan doðmadýn ama ona dönersin nihayetinde
tabiat ana gururla bekler seni
Sen yenmiþken kendini yarýþmada
herkes sana el sallar tebrik eder
ama sen görmezsin o an artýk sen bir damla su,
yaðmur sonrasý toprak kokusu, bir yeni yetme gülüþü,
bir yunus balýðýsýndýr
belki de sen artýk sen olmuþsundur.
Sosyal Medyada Paylaşın: