İŞTE BÖYLE SUSKUNLUĞUM

Ardýna düþen bir hüzün kaldý dönüp bakmadýðýn,
Bir bahar gölgesine çatýrdayan akþamlar gibi,
Bir yalnýzlýk karýþtý iþte gözyaþýma,
Sana kalmaz belki doyasýya aðlamak,
Belki hepsi yok sende bu hüzünlerim,
Ama ardýnda þimdilik bir ben varým iþte,
Dönüp bakmadýðýn bir ben kaldým iþte!
En çok ikindide aðýr geliyor sensizlik,
Camlara lekeli bir buðulu boþluða düþmek kadar acý,
Hani gözlerini güneþten çekersin ya bir uyku sonrasýnda,
Konuþmaktan uzak öylesine durursun ya öyle,
Öylesine sessizce!
Sen de bilirsin ya?
Ellerini yüzüne sürmek kadar çocuksu olur bakýþlarýn,
Bir o yana, bir bu yana baksan da duvar olur her yer,
Ýçin kýyýlýr aldýðýn her nefeste,
Bir sen daha gider ya kalbinden,
Bir sen daha acý olur ya,
Ýþte böyle sensizlik,
Ýþte böyle suskunluðum...

22.04.2009/SARAY...
B.Biricik...
bu þiiri daha bu gün yazdým...

Sosyal Medyada Paylaşın: