kader
kader Ayrý dünyalarýn insanlarýyýz belki de
Bize sunulmuþ hayatý yaþýyoruz öylece
Kim bilir ayný piyanonun tuþlarýyýz…
Sen çalýp ben dinledikçe …
Hayat savaþmakmýþ galipsiz, yenilgiyi kabul etmecesine
Bu savaþýn kurþunu sevmek, sevilmekmiþ.
Kurþun yarasýndan etkiliymiþ, çok sevip de ayrýlmak.
Ölen yok, kalanlar ise bedenlerinden ruhlarý alýnmýþ cesetler.
Sen uzaksýn nede yakýnsýn…
Bilmeden sen olma küstahlýðýnda bulundum.
Odan karanlýk, ruhun aðlar kan, revan içinde
Ölümle yaþam arasýnda gel git ler dört duvar arasýnda.
Çýðlýklar gelir odandan duymuyor, duvarlar, duymuyor, insanlar…
Sen meleksin belki de onca yükle, insan üstü güçle
Bende senin hizmetkarýn yüküne omuz atmak istedikçe.
Bir ucundan tutmak burnumun üstünde sürünmeye yettikçe…
Ne yüce bir güçle bedenin sarýldýðýný anlamak zor gelmemekte
Ey uzaktaki ruhumun sevgilisi…
Kaçmak mýdýr tek çare, sýrtýna vurulmuþ yükle
Birde acýmasýz Ýnsanlar, ruhunu kemiriyor dirilmek istedikçe
Sevmek korku olmuþ, gülmek ise haram
Ýzinsiz girdim heybetli hayatýnýn kapýsýndan
Ezanlar okunuyor sema vattan…
Beden ölümün bir kez olacak. Selaný verecekler…
Ruhunun ölümü birçok kez gerçekleþmiþ…
Siz þahitsiniz dört duvar, siz þahitsiniz karanlýklar…
Odanýn içinde ateþ, kapý pencere kapalý…
Bir mum belki de odayý ýsýtmak isteyen
Odam ve de insanlar buz gibi soðuk
Sevdalar yalan, sevgiler sahte bir düþ
Sevmek korku acý kaybettikçe, ölüm geçek ölümü gördükçe
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.