Kızıllığı Öfkenin

Kim demiþ insanlýðýn fotoðrafý çekilmez diye
Tuvallerim sana boyanýyor boyam da sesinin kokusu
Gök mavisi eklemeliymiþ resme þýk durur yüzünde
Kýzýllýðý azalmýþ öfkenin yine görünüyor suretin

Her þey elime yabancý nerde ellerin
Tuttuðum boþluk perdeliyor sesini
Sen gelince yýrtýlýr karanlýk, görünür yedi veren gülleri
Uyansa feza ellerinde ruhunun ýþýðýný süzse

Baþka türlü bir þey bu tarifi boþluk
Sensizlik olmamalý þiir aðlamak için erken
Hala ölmedin hala nefes alýp vermektesin
Yani hala bendesin.

Bekleme salonu yalnýzlýðýna bürünmüþ sesim
Bugün dur bugün sus bugün aðla
Yýka ruhunu eritip kendi kalýbýnda
Bugün yak güneþi kavur yalnýzlýðým

Dokunduðun tek yer yaralarýmken
Gelme neye yarar yalnýzlýðým sana adanmýþken
Paylaþýlmaya deðer ne kalmýþ sevgin þehri terk edeli
Yaþamaya dair ne varsa seninle gideli

E.S.E


Sosyal Medyada Paylaşın: