lodos esiyordu, akþamýn loþ saatleri, sokaklar sessizliðe teslim, sahipsiz, kimi insanlar var, aþksýz ve yalnýz, ben gibi, belki sen gibi.
yollarýn aðýrlýðý sinmiþ ayaklarýma, ve öpüþmenin tadý dudaklarýma, hicran kesiklerim kanýyor, içime ýlýk ýlýk yalnýzlýk sýzýyor, hatýrlar mýsýn, en son ellerimizin kavuþtuðu aný, kalbimin en heyecanlý yaný, hani ellerini yanaðýma koymuþtun, "sana susadým" demiþtin, bir fahiþe edasýyla kanýma girmiþtin o gece, yaþananlar tarifsizdi, bendeki anlamý binlerce kelime, milyonlarca hece, ve sabahýn ilk ýþýklarýydý, pencereden giren, sen usulca sýyrýlýp yanýmdan, gitmiþtin sessizce.
þimdi, yokluðunun katran karasý siniyor artýk her geceme, ve çözemediðim yanlarýn düþüyor bilmeceme, sen hem hicrandýn, yaralarýma tuz gibi basýlan, hem de vuslattýn, hücrelerime kadar tatlý tatlý sokulan, bir yangýn alevi nasýl yakarsa tenimi, öylece yakardýn, arzularýmý ayyuka çýkarýrken, sen baþkaydýn, sen umarsýz, korkusuz ama ürkek, bir ceylan edasý vardý halinde, tenin titrek, üþür gibiydin her dokunuþumda, dünyalar benim olurdu bana sokuluþunda, ellerimin ucunda danseden alev gibiydin, gönlümün tek ve sonsuz sahibiydin, hani idama gidecek olsam, boynumun tek ipiydin.
ve ey yokluðuyla depremler koparan sevgili, hasretiyle ardýnda yangýnlar býrakan, kül olana dek kavurup yakan, her nefeste milyonlarca gül kokan, gittiðin günden beridir, bir viraneyim, yaþanmýþ tüm hatýralara pervaneyim.
ve derim ki, gitmeden dön, ufuklara varmadan, bir güneþ misali batmadan, hissiyatým uykusuna yatmadan, canýma can yerine ölümleri katmadan dön. sýrtýma hançer gibi batmadan, beni ele güne pervasýzca satmadan, ve geçen saniyeleri yýllara uzatmadan dön.
seni bekliyorum, güneþin doðuþunu bekler gibi, gökyüzünden bulutlarý siler gibi, Rabbimden rahmetleri diler gibi, güle aþýk bülbülce çiler gibi, sevgine susamýþým, özleminle yanmýþým, damla damla yað bana, yada iyisimi bardaktan boþanýrca yað. þimþek olup çarp beni ey yar, seninleyken feza bana dar, yüreðim senden yana har içinde har, üþütmüyor beni lapa lapa yaðan kar, haydi gel artýk, üþütmeden beni sar, benden içre, bana sahip birtek sen var.
içerimde daðlar vari ateþin yanýyor, ve yüreðim varya, hasretinle kanýyor, beni gören deli oldum sanýyor, nolur dön, yollarýna düþmeden, kabuslar uykuma üþüþmeden, dizlerim takatsizlikten çöküþmeden dön yar. Dilim lal kesilmeden, isikbalim kararmadan, gönlümdeki aðaçlar sararmadan dön.
elin deðsin elime, sevgin aksýn yüreðime, çatlamýþ dudaklarýma içir okyanuslarý, ve sar bedenime o tarifsiz dokunuþlarý, seninle olayým, sonra varsýn kül olayým, özü alýnmýþ çiçek gibi solayým, damla damla seninle dolayým.
Dön ey sevdam, kalp yangýným, Dön ey gözleri deniz kokaným, Yüreðimi alev alev yakaným, ve bir çaðlayan gibi içime akaným.
Dön artýk, gittiðindeki gibi sessizce, usulca, derinliklere çek beni, bilsen nasýl özledim seni, ve dünyalara deðiþmem bana gülmeni, dön sevdiðim, dön, dön, ya sen sön tüm alemimde, yapabilirsen, ya da gel beni söndür...
Metin ESER
02.10.2010 Ýstanbul / Türkiye Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.