gider ayak...gelir ayak...

öldüm sanki bedenimden benim yerime sen ayrýldýn bedenimden
baþýmda bekliyorsun ellerimi tutmadan
saçlarýmý okþamadan öylece bekliyorsun
bir sürü insan toplanmýþ baþýma
çoðunu tanýmýyorsun zira yüzlerine de bakmýyorsun
onlar uðraþýrken kalbimle dudaklarýmla buz kesen ayaklarýmla
sen öylece bekliyorsun ölmemizi bekler gibi
sunni teneffüs yaparlarken sunni nefesle kendime gelmemi umarlarken
gözlerinden bir damla yaþ akýveriyor
bir ýþýk görmektyim senin yürüdüðün
ben arafta asýlý kalýrken senin kelimelerinin ucunda
sen küçük adýmlarla koþuyorsun benden uzaða
sen tam gider olduðun vakit açýyorum gözlerimi
etrafýmda tanýmadýk onca yüz
sana inat mutluluktan aðlarken
evet farkýndayým ölerek çýkardým seni içimdcen
göze alarak son nefesimi sunniye vermeye
söküp çýkardým seni içimden sen yürürüyüp giderken
ben hayata açtým gözlerimi koþar adým
güzel dediðin gözlerimi kocaman açtým
baktým ardýndan bir iki öksürdüm biraz zorlandým
sýrtýndan tanýdým seni
hoþçakal demek istedim affet deyivermek
daha yeni ölümden döndüðümden
pek bir þey diyemedim, sen anladýn
Sosyal Medyada Paylaşın: