BEN VE YAĞMUR HIRSIZI

Bakma yalnýz göründüðüme
Aslýnda çekinmeyip içeri girdiðinde
Kaybolabileceðin kadar
Kalabalýk bir adamým
Þahidim yok;
sana gösterebileceðim ama
Ýnan bana!
Sýklýkla yankýlanýr boþ koridorlarýmda
Yolunu yitirmiþ yabancýlarýn, düzensiz ayak sesleri…

Bu ücra izdihamda bende kaybolurum bazen
Ve bulduðum;
En kuytu köþenin karanlýðýna gizlenip
Israrla susarým
Çünkü ben sustuðumda;
Derin bir anlamýn esaretinde, tutsak olur sessizlik
Konuþtuðumda, kör kuyular yedi renk ýþýklarla dolar
Aðladýðýmda, üþüten zararsýz yangýnlar çýkar…

Haydi…!
Göreyim seni, son bir defa, ne olursun
Benim için yaðmala þu saðanak yaðmuru
Ve seni adi, çürük diþli, pis tebessümlü hýrsýz
Neyi bekliyorsun hala?
Çaldýðýn serin sulardan döksene üzerime
Bak! Bende sana söz, karþýlýðýnda
Daha önce hiç görmediðin
Narin bedeni henüz hazaný solumamýþ
Çuvallar dolusu, güneþle boyadýðým
Sarý yapraklar getiririm omuzlarýmda…

MEHMET AKÝF ÇETÝNAKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: