Güzün esen rüzgâr da sürüklenen yapraklar var ya Ýlk yaðmurla kucaklar topraðý damarlarý Silgisiz avuçlarýmla kucaklýyorum þimdi Kokusunu ciðerlerimde uyuttuðum Öðrenemedim hayatý acemi yazýyor dilim acemi akýyor yaþlarým
Burnumda tütüyor nabzýmýn atýþý özlüyorum Öyle doluyor ki aklýma göðüs kafesimi yýrtacak kuþlar Kes diyorum ellerime kes aç Ýdam mahkumlarýný salan ferman gibi özlemlerim Rüzgar güllerine dilek baðlayan ovanýn hasreti gibisin
Sözsüz þarkýlarda dilek tutuyorum notalardan Hep mi nihavent çýkar fallarým ki ölüp dirilmektir makamýn Kapýmý çalacak kuzey yýldýzýnda aklým Üþümüþ ýslak korkmuþ korkularým Seni sevmek var ya nihavent ölmek geceye