ÇOCUK

dut karasý gecelerde
yakamozlar dolanýr mehtaba
inceden yaðmur yaðar
þehrin küf kokan sokaklarýna
minik bir beden ýslanýr
nasýr tutmuþ ellerinde kir izi
çatlamýþ dudaklarýnda tebessüm
ateþe koþan pervaneler gibi
sýðýnýr sokak lambasýna

evlerin ýþýklarý sönerken
acýmasýz bir vurdum duymazlýk akar
acýr içi çocuðun

ürker karanlýðýn soðuk nefesinden
daha sýký sarýlýr yýrtýk ceketine
titrer …
oysa,
sokak çocuðu deðildi
hep adýný yanlýþ söylüyordu
bu insanlar

dünkü alay edenleri hatýrladý ;
-anne bak ! sokak çocuðu
annesi de;
-çok pis kokuyor. demiþti
koþarak kaçmýþtý
ýhlamur aðacýnýn altýna
ah! yumuk avuçlarýnda yüzü
ne çok aðlamýþtý

hani kanatlarý beyazdý meleklerin
hani korurlardý insanlarý
masal perilerim nerede?

yalan !.
hepsi yalan anne

neden?
niçin gittin ?
seni çok özlüyorum
…..

yýldýzlar okþarken zeytin karasý saçlarýný
melek yüzlü annesi sanki yanýndaydý
ýsýndý yüreði gülümsedi gözleri

korkmuyordu
katran karasý gecelerden
acýtmýyordu ayaðýna batan dikenler
ürkütmüyordu gölgelerin fýsýltýsý

gururla bakýyordu
yarýn satacaðý mendil paketlerine
söz vermiþti annesine
zorluklardan yýlmayacaktý

güzel bir evi
tatlý çocuklarý olacaktý
asla! onlarý babasý gibi terk etmeyecekti

göz kapaklarý aðýrlaþýrken
yýldýz çiçeði gibi düþler alemine
daldý çocuk…..


.../Güneþin altýn ýþýnlarý sabah ayazýný yalarken ,küçük bir fidan titreyerek gülümsüyordu yeni güne...




flycan57
Ankara
31 / 12 / 2009


Sosyal Medyada Paylaşın: