Gençlik elden giderken feryâd eden bedenin,
Mayasý toprak imiþ sanmayasýn demirden.
Kâr deðil zararýdýr zevk-ü sefâ edenin,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
Melek-ül mevt gelince ilâç ne ki derdine,
Bu dünya hep böyledir kimse bakmaz ardýna.
Hani sevdiklerimiz uçup gitti yurduna,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
Kimimiz annemizi kaybettik yýl içinde,
Hüzünler arasýnda ak bulurken saçýnda.
Yelkovan, akrep üzgün bak saatin kaçýnda,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
Hep feverân ederken gül’e þen þakrak gibi,
Felek yâr olamadý bekleyen toprak gibi.
Dalýnda sararýp da solan bir yaprak gibi,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
Kýrk yýl önce söneni yanar diye yoklarken,
Sanki yetmemiþ gibi derdine dert eklerken.
Gurbet ele gideni gelir diye beklerken,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
Nice yeni yýl gördüm hasretle gelip geçti,
Ateþinde yandýðým yine beni mi seçti.
Zekerâtta býrakýp bana kefenler biçti,
Bir yýl daha tükendi ne yazýk ki ömürden.
...........................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.