BABAM - 3

Babam - 3


bir gün dü
sen yoktun her zamanki yerinde
oturamadým babacýðým....oturamadým o sandalyeye
gözlerime hücum eden duygularýma soramadým
dilime gelen sözleri konuþamadým
yüreðim sýkýþtý
düðüm düðüm boðazým
küçük bir masa..ve çekmecesi..bir sandalye
geriye býraktýðýn en anlamlý
ama hiç beni terk etmeyen
beni derinden vuran bir fotoðraftý
orada oturuþun babacýðým..orada okuyuþun
günün beþ vakti çekmece çekilir
çekmecede gözlüklerin
kelam-ý kebir saygýyla açýlýrdý
daha bir aydýnlýk dururdu
gecekondu evimizin duvarlarý
hepimize boyutlar katardý titrek sesin
susuz kalýrdý damaðýn dilin..
kah perdeleri çekerdin
kah camekanlý balkona çýkardýn
arada bir çekmeceyi açardýn
daha neler vardý o çekmecede
iki taraflý bir ayna…bir býyýk makasýn
bir kurþun kalem…telefon fihristi…ve boþ beyaz kaðýtlar
durdum dinliyorum babacýðým seni
kimse dolduramadý yerini
bir masa olamadýk dinlerken
bir çekmece olamadýk sana
bir sandalye olamadýk soluk alman için
uzaklarda kaldým..duyamadým sela ný
geciktim çok… kýlamadým namazýný
ve kabrine atamadým bir kürek topraðý
seni ilk ziyaretimi yazamam…yazamam
içimdeki sýzýyý anlatamam…anlatamam..


01.07.2005 / ankara
mustafa kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: