BİR MENDİL ALSANA....

Kalabalýklar içinden geçiyordum ki
Biri usulca koluma dokundu.
Ardýndan minik bir el uzandý.
Kocaman gözleri,utangaç bakýþlarý
Kire bulaþmýþ yanaklarý vardý.
Gözleri,gözlerime takýldý
"Abla bir mendil alsana" dedi.
Aldýrýþ etmeyerek yoluma devam ettim.
Koþarak yetiþmeye çalýþýyordu,
Sesi kulaklarýmda yankýlanýyordu sanki
"Ne olur,ne olur bir mendil alsana be abla."
Bir an duraksadým.
Ellerim soðuktan kýpkýrmýzý olmuþ ellerine uzandý,
Ýçimde fýrtýnalar koptu sandým.
"Mendilin ne kadar ablacým"dedim,
"Sen ne verirsen diyerek"
Baþýný yýrtýlmýþ ayakkabýlarýnýn üzerine doðru eðdi.
Parayý uzatýrken utanýyordum sanki
Ben mahçup, o benden mahçup elini uzattý.
Ve yüzüme hiç bakmadý.
Mendili veriyordu ki,"O sende kalsýn",dedim.
"Olmaz abla parasýný verdin"diyerek ýsrar etti.
Kirpiklerim ýslak,dizlerimin üstüne çöktüm.
Çenesini tutup,baþýný kaldýrarak;
"Bak benim mendilim var,
O sende kalsýn olur mu"dedim.
Baþýný salladý,sessizce "tamam" dedi.
Sonra eskimiþ,incecik montunu
Üþümesin diye kapatmaya çalýþtým.
Ama düðmesi yoktu ki kapansýn.
Açtýðý yaralar kanadýkça,kanýyordu.
Onun aciz omuzlarý kocaman hayatý yükleniyordu.
Gözleri dolu doluydu
Fakat çocuk iþte,
Yüzü herþeye inat gülümsüyordu.

Bir an ellerini yüreðimden koparýp,
Koþarak ilerledi.
Uzun bir süre onu seyrettim uzaklardan.
Yerden bulduðu çikolata kaðýtlarýný alýp
önce içine bakýyor,sonra buruþturup fýrlatýyordu.
Bazen caddeden geçen arabalara dalýp gidiyor
Bazen de üþüyen ellerini ýsýtmak için silkeliyordu.

Bir an dert ettiðim þeylere kaydý düþüncelerim
Yazýklar olsun kendime,yazýklar olsun,dedim.
Yavaþ yavaþ hava kararýyordu.
Otobüse binmek için yürürken
Son kez,
O küçük ama kocaman yürekli insana baktým.
Yine koþuþturuyordu kalabalýklar arasýnda.
Sesi hiç gitmiyordu kulaklarýmdan,
"Abi bir mendil alsana..."
"Abla bir mendil alsana..."


Sosyal Medyada Paylaşın: