Hani varya...! Yolun, Ta en baþýnda Elinin sýcaklýðý ilk deðdiðinde avuçlarýma Utangaç gözlerin,mahçup bakýþlarýmda Ben sesini özümledim,çýnlayan kulaklarýmda Ateþ düþtü sandým önce, Dudaðýn deðdiðinde kýzaran yanaðýma Yüreðim çýrpýndý durdu,senin kanatlarýnda
Hani varya...! Ayný yolun ta ortasýnda, Teninin sýcaklýðý deðdiðinde yataðýma Aþýk gözlerim,artýk hep bakýþlarýnda Ben seni özümledim,yudum yudum hayatýmda Cana deðdi sandým önce, Verdiðin mutlulukla,çýktýðým doruklarda
Hani varya...! O yolun Þimdi en sonunda, Ellerin nedensiz buz gibi artýk avuçlarýmda Suçlu gözlerin,suskun bakýþlarýmda Ben ayrýlýðý özümledim,olmasamda baþka kollarda Kurþun deðdi sandým önce, Kapanmayý bilmeyen,yüreðim yaralarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla Küçük Ülker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.