BAHARDA GÜL,DİKEN VE DALLAR
Sen ey savaþçý hiç kýlýcýný güle vurdun mu?
Laneti hissedersin o zaman iliklerinde,
Ben bunu sana yazdým haberin yok mu!
Hiç olmassa rahatlat ben seviyorum deyiverde.
Gözün kýrpýlýnca bir ýþýk çýkýverdi.
Midem bulanýr gibi oldu sen gülünce,
Yo yanlýþ anlama tiskinti deðil,bu baþka birþey.
Yastýðýma baþým deðmeyince sebebini anlayýverdim.
Anla býraktý be kafa seni düþünmekten baþka herþeyi.
Þu arka bahçede bir dal vardý,
Ucu pörsümüþ bir de yabani diken,
Onlar bile baharda þen oldu.
Bir benim yalnýz fakir evim þenlenmedi,
Oda þenlenirse bu çifte bahar,
Deðildir,çifte düðün derler buna,
Dallara,evlere,güllere,dikenlere kuþlar kona kona...
Fatih Pehlivan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.