Gidersen Kaldığım

Gidersen Kaldýðým

kurþun kalemli kaþlarýn
ama silinmiyor çizgileri
gözlerinin üstünde iki hayat
tutuyor ellerimden
gitme
düþmek istemiyorum
gözlerinden baþka bir sonsuzluða
gidersen
kaldýðým her yer sokaklaþýr
üþengeç kediler bile aðlar bilemezsin sen
kirli kahve renginde bir çay içerim
masa örtüleri kirlenmiþ bir kahvehanede
arkamdan kimse bakmaz o an
çýkar hep yeniden baþladýðýma ’yine’ baþlarým
kimliksiz macerama
seni aramaktý kimliðim
seni sevmekse þimdilerdenin ana temasý
ve seni anmak olsun istemiyorum
hiçbir kaçýþýmýn þüpheli sonunun adý

bir kýzým var
hýzlý ve kývýrcýk lakaplý
mahzun duruþlu
ve bu kentin tüm serçeleri üþüdüðünde
sokaklarda gülmeye baþlarýz
kýzýmla ben
o gedik diþli mahzun
ben ayrýlýk halli
maðrur
ama sevmek eylemiyle taptaze
gidersen...
iþporta gömleðime sinmez kokusu
bir daha belki...
mahalle dostluklarýnýn...

ve ben cesur deðilim senin kadar
hiçbir denize dönemem sýrtýmý
iyimserce baðýþlayamam bakýþlarýmý
elbette ki denize...
deniz seninle tamamlanýr
ben seninle tanýmlanýrým...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: