Karanlýk bir yerde, sevginin eseriydim. Çýðlýklar içinde, ilk ýþýða kavuþtum. Sevgiyle belenip, serpilip filizlendim. Gençliðin baharý, mutlulukla acý kol kola. Yeni baþlangýçlarla, yol aldým fýrtýnalara.
Sevgiydi bulduðum, öyle sanmýþtým seni. Yüreðimi ayaklarýna sermiþtim hâlbuki. Ýki oðulla taçlandýrdým yetmedi sana hayat, Parçalanan hayatýmýn diyetini mi kestin bana? Ýlker’imi aldýn benden ebediyete yolladýn.
Karanlýktan aydýnlýða çýkarýr mýsýn bir gün? Sevgi eksik kalsýn, içimdeki fýrtýnayý dindir. Senden tek dileðim bu, beni huzura erdir. Bedenim yorgun, ruhum huzursuz gene. Acýmasan da bana hayat, uðraþma benle.
Nihal
Sosyal Medyada Paylaşın:
47nihal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.