Ýnsanoðlu hep bir evladý olsun ister nedense,
Çoðalmak bir içgüdü müdür, istemesek bile,
Genlerimiz bizleri itiyor, çoðalmak istiyoruz,
Sonrasýnda evlatlarýmýzý geleceðe taþýyoruz…
Eðer çoðalmak istiyorsak bunun tek yolu var,
Evlenip hayata atýlýrýz, arkasýnda çocuklar gelir,
Allah vermiþtir sevgisini, zorluklarýna katlanýrýz,
Büyüdüklerinde onlar evlenir, birlikte çoðalýrýz…
Bazý aileler fakirlik nedeniyle çocuðunu verir,
Tanýmadýðý insanlar yavrularýný evlat edinir,
Canýndan can vermektir bu, anlamak zordur,
Hem veren ve hem de alan, ikisi de suçludur…
Açlýk nedeniyle çocuklarýnýzdan vazgeçmeyiniz!
Hayata gelen yaþar, ölmek zaten kaderde vardýr,
Çekilen sýkýntýlar birlikte yaþanýrsa kolaylaþýr,
Güzellikler ise paylaþýldýðýnda daha da çoðalýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.