Hayat sona erdiðinde nefes alýyoruzdur hala,
Yaþýyoruzdur ama hayatýn çok uzaklarýnda,
Yapabildiðimiz ayakta kalabilme becerisidir,
O da düzgün deðildir, belki de dengesizdir…
Ömrün bittiði andýr yalnýz kalmak hayatta,
Öðrendiklerinden ve yapabildiklerinden uzakta,
Sonrasýnda iklim deðiþir, artýk serin eser rüzgar,
Gönlümüz de hassastýr, esen yelden nem kapar…
Ýkinci çocukluktur demiþler eskiler bu duruma,
Çocukluktur gerçekten ama ebatlarý farklýdýr,
Küçük olunca kucaða alýp sallayabilir analarý,
Büyükten beklenen odasýna çekilip uykuya dalmasý…
Yaþamak güzel bir armaðandýr ama zordur uzamasý,
Her zaman mümkün deðildir insanýn saðlýklý olmasý,
En iyisi hayýrlýsýný istemektir Allah’tan, o bilir iyisini,
Belki yanýna alýr, belki de uzun bir zaman erteler bizi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.