UMUT

Her gün ayný yerde buluþurduk.
Satlerce ayný durakta bekler,
Hep ayný otobüse binerdik.
Okulun ;sert ve tozlu sýralarýnda .
Geçen çocukluðumuz.
Karatahtaya yazýlan aþk hikayeleriyle devam eder,
Sývasýz duvarlar üstüne boyanýrdý.
Yarý açýk ,yarý örtük penceremiz.
Ýçiriye dolan rüzgarýn uðultusuyla kapanýrdý.
Çatýsýz okulda ;üþürdü ellerimiz.
Bizim hikayemiz baþkaydý.
Film hep ayný film roller deðiþirdi sadece.
Birimiz zengini oynardý ,diðerimiz yoksulu.
Anlattýklarýmýz hiç kalýrdý ,sustuklarýmýzýn yanýnda.
Hep ayný umut, hep ayný bekleyiþti bizimkisi.
Ayný okula gitmenin heycanýyla pekiþir.
Ve hiç gecikmeden çalan zilin sesiyle biterdi.
Hep on ikiye beþ kaladan önce olurdu bu.
Gülmelerimiz, aðlamalarýmýz beraber.
Sevdiðimiz her þey ikiye bölünürdü.
Cebimizde biriken bozuklar
On ikiye beþ kalada serilirdi masaya.
Beslenme çantamýzda otlu peynir kokusu.
Bir kaç ceviz kuru üzüm eh iþte....
Çýkartmaktan utanýrdýk her halde.
Herkesin cilalý ayakkabýsý olurdu.
Bizimkisi lastikten.
Baþý dik gururlu yürürdük ama.
Böyle yazýlmýþtý bizim kaderimiz.
On ikiye beþ kaladan önce.




""Kelimelere sýðdýrýlmayan bir hikaye ""
""On ikiye beþ kala gecikmesi.
Eksik kalan umutlarýn ve hayallerin üstüne.
Kanayan yaram.
FÝKRET EDÝÞ
01/10/09

Doðuda ki;Sevenlerin hayallerini gerçekleþtirmeye imkan bulmayan,
Tüm çocuklarýn yüreðine umut olsun bu þiir...
Sosyal Medyada Paylaşın: