Bin dokuz yüz elli beþ, kara kýþ yirmi sekiz
Günlerden Salý sabah, gözlerimi açmýþým.
Ailede ikinci, oðlan olarak tekiz
Validey-nin gönlüne, sürur neþe saçmýþým.
Kara kuru bir bebek yaramaz mý yaramaz
Tepinirde oynarým beþiðimde duramaz
Anam benim yanýmda baþka bir iþ aramaz
Ölen aðamdan sonra, dertlere ilaçmýþým.
Birazcýk büyüyüp de oyun çaðým gelince
Ufak tefek iþlere koþturdular gelin’ce
Sekiz dokuz yaþýmda kâr, zararý bilince
Yazýn kazlar peþinde, iþe yarar taçmýþým.
Yýllar çok çabuk geçti ilkokulu bitirdim
Yatýlý yurda gittim, çocukluðu yitirdim
Her ay sonunu zar zor çeke-çeke getirdim
Bazen fýrsat bulunca, gizlicene kaçmýþým.
Dört senenin sonunda gurbete düþtü yolum
Orda da anam, babam, oldu kanadým kolum
Askerlik vakti geldi hayattan kýsa bölüm
Güzel vatana bekçi, hizmete araçmýþým.
Bitince askerliðim telâþeler baþlamýþ
Evlenip iþ kurmuþum toplum beni haþlamýþ
Hayat mektebi her dem aþý yapýp aþlamýþ
Böyle olmasa belki hala da kýraçmýþým.
Beþ fidaný büyütüp aldýk tatlý aðýr yük
Güzel yetiþtirirsek, sevabý kat-kat büyük
Hayat kýsa tez geçer, nefes sayýlý körük
Ben karanlýk kuyudan su çeken bakraçmýþým…
Garibî-Salih Yýldýz…….27.12.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.