GÜL DEDİN GÜLEMEDİM

Giderken son bir cümlen vardý
Hepsi en acý yerinde de aklýmýn
Belki en çok o þaþýrttý
’Bensiz hep gülerek geçsin hayatýn’

Sen kalbi durmuþ hastaya yaþa dedin
Sen dalsýz bir aðaçtan meyve istedin
Sen sensiz bana gül dedin
Sen ne yaptýn ettin yine beni aðlattýn

Seviyorsam gülerim dedim
O istedi ya son sözü gül oldu ya gülerim
Uzandým sonra ölürcesine sesini istedim
Yokdu sesin kulaðýmda gülemedim

Bu kadar çabuk pes edemezdim
Gülmeliydim sensiz sana söz verdim
Seni görmek gülen gözlerine gülmek istedim
Yokdu gözlerin gözlerimde gülemedim

Yürüdüm biraz çaresiz yalnýzdým
Sokaklara karanlýða þiirler okudum
Sende ol sende duy istedim
Seni aradý gözlerim duymuyordun gülemedim

Yaðmur baþladý adýn aklýma geldi
Sayýkladým adýný baðýrdým yaðmura yaðmur dindi
Rüzgara sýðýndým sana gelsin dokunsun istedim
Baþka yöne esti kaçtý senden gülemedim







Sosyal Medyada Paylaşın: