geç kalmýþ bir insan deðilim aslýnda
bahar benden önce doðdu
kendim de kýþ sancýlarýný çekerken
o boylandý
hazýr görmedim ki asla beni
dil altý haplarým otuzum da ziyaret etti
ölüm kokusu çekmedim korkmayýn
sadece
ürkeklik belki yakamý býrakmayan
zaman verseydi þansý benliðime
düzelirdim karanlýk bürünmez di
durmadý kurþuni renkler beyazý sakladý
saðnak yaðmurlar yaðardý þehrime
karbon çekerdim nefesime ten acýsa da
anlýcanýz
azim bana hiç uðramadý
göz altý çukurlarým mor rengi severdi
yok olma yollarým çýð altýnda kalsýn
bahar güllerim goncasýný görsün koparmayýn
kendime sakladým onlarý
dikeni batar elinize neden mi?
saflýk þeytana azaptýr unuttunuz mu.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.