sokak lambası yalnızlığım
senyor
sokak lambası yalnızlığım
Bir þehir günlüðü benimkisi
Islýklarým dökülür satýr arasý caddelere
Arnavut tarzý taþlarýnda takýla bilirsin belkide
Sokak lambalarýnda ararsýn kendini
Rüyalarýný adarsýn çýkmaz pasaklý yollara
Güneþi doðar günün ayazýn devamýnda
Bir çocuk görürsün üþümüþ damarlarýyla
Korkarsýn yaklaþamazsýn
Duymuþsundur neler gelir insanýn baþýna
Gazete sayfalarýna manþet olmakta var iþin sonunda
Sað tarafýnda melek susmaz dinlersin
Durma uzat elini masum o sabi sübyan daha
Gece bastýmý zamana
Duruyorum ýslaklýðýna bürünmüþ köprü altýnda
Þarapçý misafir hanesindeyim sonunda
Hücrelerim yok dibi görünen þiþemin sessizliðinde
Konuþmayýn kaybedin kendinizi yanýmda
Ýsimsiz mektuplar gibi kayýbým þehrimde
Yürüyorum görünmez saydýðým geleceðime
Soluk aralarýmda yaþam olmayý beceremedim
O bendim demek istemiyorum
Buz kesmiþ bedenim gömülürken garip mezarlýðýna
Býçak aðzý yalnýzlýða kelepçeliyim
Adam olmayý kaldýramadým galiba
Saðnak gibi yaðarken insanoðlu kara dünyaya
Defnedildi bir erkek sureti siz gülümserken hayata........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.