Kör Býçak
Baþ ucuma asýlýyordu zamanýn gelgitleri
Firari yontma sevdalardan geriye kalanlara inat
Bir lokma bin hýrka söylemine veriyordu gönlünü
Ýçi boþ, loþ sokaklarýn oyununda çocuklar
Kanatýyordu devamlý yüreðimin sol yanýný
Beni iþgale uðratan tüm perdelerin askýlarý
Kesiliyordu usu kabzasýnda kurbanlýk koçun
Dile geliyor gözlerimde kör býçaklar
Ben masum kaygýlarýn körebe çocuðu çalýyorum içimdeki seni
Bir sessiz çýðlýða gerilla yetiþtiriyorum tenhalardaki karanlýðý
Ateþleri ebelerken tüm saatlerin tik takýnda
Sus pus duruyor teneþirdeki gölgem upuzun boylu boyuna
Bir tutam karanfili býrakýyorum kendi yokluðumun gölgesinde
Ýnþirahýna gebe düþlerim perdahlanýyor resimlerin boyasýna
Ýçimde yükünü boþaltýyor en kasvetli gerginlik
Daða vuruyorum özümden sýzan sularýn sesini
Tek tek doðruyorum kör býçaðýn gördüklerini
Yaslý gidip þen geliyorum avazýmýn kavuþtuðu þehirlerden
Görüntüler çöküyor ebabiller gibi fillerimin üstüne bu sefer okþayarak
Ýhanetin savurduðu bir çöl yok oluyor dudaklarýmda günahsýzca
Ben boðuluyorum diri diri ýrmaðýmýn sessiz sularýnda
Her sessizlik yüreðimde eserken ýlýk ýlýk
Dillerime neþe þarkýlarý zincirlenir her bir güzel sesin naðmesinde
Dökülür þelalelerden tatlý tatlý Kevser sularý
Akar benden sana bir nev-i bahar gibi
Zýlgýtlar çalar tüm sokaklarda çocuklarýn diliyle
Yok olur topraðýmda çürür kör býçaklar
23-12-2009
Hayrettin