MEĞER

Ben seni sevmeyi yazmaya çalýþtýðýmda,
Senin yýrtýk pýrtýk bir kaðýt olduðunu anlayamamýþým,
Yanýk karalarý içinde hep gülümsemene aldanmýþým,
Öyle yalanmýþsýn ki,
Güneþin doðuþunu bile bir kýþa sýðdýrdýn,
Ben sana ýsýnmaya çalýþtýkça,
Meðerse hep donarak ölüyormuþum,
Üzerime bulaþan gözyaþlarýnla kurutmuþsun beni,
Senin sesinde anlam kazanmaya çalýþtýkça,
Sen beni çalý çýrpý sesinde kýrýp kýrýp geçmiþsin!
Ne kadar da aptalmýþým!
Güzelliðine yayýlan gözlerim vardý sana baktýkça,
Baharýn en güzel renkleri sensin diye düþünürken,
Oysaki ben sende kör olmuþum,
Terkedip gittiðini bu yüzden görememiþim!
Yüzüme ay çarpmýþ aðladýðýmda boþu boþuna,
Dönüp baktýðýmda kalbim artýk paramparçaydý!
Geride senden kalanlarý toplamaya karar verdiðimde,
Meðer geride bir ben kalmýþým,
Kendimi toparlayamadýðým!
Bir ben...
Senin arkanda öylesine kalýp ölmüþüm...

ÞÝÝR- B.Biricik
27.06.2009...

Sosyal Medyada Paylaşın: