KENDİME
Darýlma ama kendim
Sen bu suda yüzmeyi beceremiyorsun
Sadece su üstünde durmak deðildir yüzmek
Her kulacýnda bir kulaç daha uzaklaþýyorsun rýhtýmdan
Darýlma ama kendim
Sen bu suda yüzmeyi beceremiyorsun…
Kefilsiz bir senet gibisin, hükümsüz
Damgasýz, pulsuz
Kefensiz bir ceset gibi
Çýrýlçýplak
Þah damarýnda sabýrsýz kan gibisin ürktüðünde
Baygýnlýk vermiþ bir nakaratsýn hayatýn ritminde.
Köpekler uluyor kaygýlý bir askerin sigarasýnda
Her nefes çekiþinde uluyorlar parlayan ateþinde
Akþama vardýkça vakit, güneþ batýyor bedenime
Saplanýp kalýyor karanlýk ölü hücrelerime…
Þimdi ahalisinin medet ummaktan vazgeçtiði putlar gibiyim
Oysa neredeyse kendim bile inanmak üzereydim ilahlýðýma
Cayýlmýþ sözleri fýsýldýyor devrilmiþliðim kulaklarýma
Verilen görevi ifa edememiþ bir militan sersemliðiyle…
Darýlma ama kendim
Kurak tarlalarýn korkuluðu gibisin bu halinle
Çocuklarýn maskarasý
Gözleri daðlanmýþ bir kötürümsün körebe oyunlarýnda
Beti benzi atmýþ bir resim gibisin hayatýn çerçevesinde
Uzak bir köyde, evlere þenlik bir sesle okunan, acý bir aðýtsýn
Soðuk bir akþamsýn
Terk edilmiþsin
Hengâme bir þehrin don tutmuþ bulvarlarýsýn…
Ne kadar yanýlmýþsýn, be kendim
‘Ne kadar yanýlmýþ’
Kat ettiðin yollarý geri geri yürüsen
Varýr mýsýn yanýlmadan yürüyeceðin en baþa
Yoksa bir o kadar daha zamaný katledip
Bir o kadar daha mý yanýlýrsýn?
Þimdi görüyorum ki düþüyorsun be kendim
Dizlerini betona çarpmýþsýn
Yarý baygýn haldesin
Avuçlarýndan kan sýzýyor
Etrafýndan kaçýþanlarýn
kuþ misali kanat sesleri ulaþýyor kulaklarýna…
Olsun be kendim olacaðý buydu
Ve biliyordun böyle olacaðýný
Yaþýyorsun ve gökyüzü hala orda duruyor
Kutsanmýþ bir çocuktun sen
Yâda öyle farzet, ne çýkar
Acýyý umursama
Kanayan yerlerinin beynine gönderdiði uyarýlardýr onlar
Gülümse…
Bütün dinlerden muaf gizli bir duadýr gülümsemek
Sevgiyi isteyen küçük bir kýz çocuðuna rastladýn mý?
Sen hiç kendim
Onun saçlarýna dokunduðunda büründüðü mutluluktur
gülümsemek
Tahtýndan feragat eden bir kralýn yarattýðý þaþkýnlýktýr…
Boþ ver be kendim
Okyanusta, denizde büyük balýklarla yüzmeyi heves etmeyi
Boðulmak olasý ve büyük bir faciadýr o tuzlu sularda
Aykýrý çöllerde soðuk bir kum tanesisin sen
O sularda ýsýnamazsýn
Küçük bir dere ve kurbaðalar yeter sana
Her þeyin bir ses ve iki tekrardan ibaret olduðu bir dünya
Vraak vraaak…
Bu kadar kolay elde etmemiþtin oysa yaþama hakkýný
Milyonlarca sperm arasýndan en önce ulaþýrken ana rahmine
Daha hikmetli bir âlem düþlemiþtin belki koþarken
Nefes bile almamýþtýn belki menziline varýrken…
Mehmet Akif Çetinkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.