Bir kuþ besliyorsun avuçlarýnýn içinde,
Gün olur bu kuþ uçar gider.
Ardý sýra bakan iki demli gözle,
Kalakalýyorsun bir baþýna.
Yalnýz, çýplak ve bomboþ...
Söyleyebileceðin her þeyi söylemiþ gibisin.
Bütün hünerin ortada...
Dizgini vurmak haddine mi,?
Coþan, giden duygularýna?
Sana yardým etmeyen ellerinde,
Ezberlediðin onca cevap içinde,
Koskocaman bir cevap...
Kader, kader, kader...
Acaba dostluk dedikleri þey bu muydu?
Delirircesine baðlý olmak,
Sevgi, saygý çemberinde,
Bir ömür büyütmek bu muydu?
Bu muydu sonunda ayrýlmak?
Vay beee! Vay beee!
Yine de vay beee!
Týkýrtýsýný bile duyurmadan,
Nasýl damla damla aktý günler.
Gittiðini sezdirmeden,
Nasýl da sýyrýlýp gitti zaman.
Gözü yaþlý bir sevda,
Bir yýðýn dost,
Ve zamana sýðdýramadýðýmýz,
Onca maceralarýmýz...
Dostumdan arda kalan
Sana gitme demeyeceðim Aydýn.
Gitmelisin.
Ama bil ki,
Bizi zamandan zamansýz aldýlar,
Bizi zamandan, zamaný bizden çaldýlar.
Sözüm kahpe dünyaya, feleðe deðil,
Beni dosttan, dostu benden ayýrdýlar.
Kabýlcevz Þairi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.