Uyur ya da uyanýk
Bir hayal perdesinin ardýnda tanýdým seni.
Var ya da yok olduðunu bilmeden
Karþýlýksýz, katýþýksýz sevdim seni
Yüreðinde bir lahza dinlenmeden yaþadým diyemem
Yaþamadým ki hiç; seninle beraberce seni.
Þimdi yüreðim beni sana kavuþturacak
Yýldýzlý gecelere muhtaç
Yaðmur seslerine karýþmýþ hayal ülkesinde
Oturup bir baþýma;
Düþler kuruyorum kendimce
Ve bir hikâye büyütüyorum karanlýk geceler içinde
Ýlk sana anlatmak istedim,
kalbimde biriken masallarý..
En gerçek, en coþkulu halimle…
Bu hikâyede aþk, en çok sana yakýþmýþtý
Bu yüzden sana “AÞKIM” diye hitap edeceðim
“AÞKIM” seviyorum seni
YENÝLMEDÝM bak,
DAYANDIM her þeye raðmen diyeceðim
Ama gel gör ki;
Yýldýzlar tutsak, geceler tutsak
Kendimi bir býraksam bu þehrin gecelerine
Beni de tutsak edecekler, karanlýklarý içine
Kalmamam lazým, daha fazla geç vakitlere…
Korkuyorum…
Her an yedi baþlý bir ejderhanýn yalazlarý
Kuþatýp yakacak benliðimi
Bu bir çocuk masalý deðil belki;
Ama sahici yanlarýmý kaptýrmýþým,
Bir” fareli köyün kavalcýsý” hikâyesine
Sesime deðen þiirleri beslerken dilimde,
En akýlcýl, en masum halimi sundum þimdi hayata.
Artýk sence masallar için çok mu büyüdüm?
Yok, büyümedimse; neden her defasýnda soluma dönünce
Cam kýrýklarým batýyor kalbime…
Örselenmiþ bir gül hüznü taþýrken yüreðim.
Ürperiyorum.
Bir puslu sonbahar rüzgârý yapraklarýmý döküyor
Hüznün sokaklarýnda örtüyor umutlarýmýn üzerini
Ýçimde bir çocuk direniyor tüm olmazlara
Ses oluyor çýðlýk çýðlýða
Sevdiðim…
Yeniden, bitimsizce atýldým uykusuzluðuma.
Artýk zamanýn deðerini ‘’sen mihengine’’ vurup deðerlendiriyorum.
Sensiz bir an bile züldür ömrüme
Damarlarýmda þahlanan haline selam ver.
Sahiplen.
Açýlan en güzel yaranýn hatrýna biraz nazar et ýraðýmdan.
Sana geldim, aç kapýlarýný.
Tüm zamanlarýn en bitimsiz kýyamýnda dilenmiþ bir duanýn kabulüdür.
Aç ki geleyim… Ýste ki bileyim… Söyle ki ;
Bilinmez hallerim gözüne deðmesin….
Bu hikâye de hayatýn sýrtýna yüklenmeden yitmesin
Aç kapýlarýný…
ESMÝZE
PERÝHAN TUNÇOK
CANIM RUHUMA SES ARKADAÞIM SONSUZ TEÞEKKÜRLER....