SUS! AYRILIK DÜŞMESİN DİLİNE…

Gözlerin; bu çirkef dünya’da tek silahým,
Baktýðýmda bir çift ela huzuru bulduðum.
Gülüþlerim oldun ey CAN!
Nedenini bilmediðim hüzünler içinde,
Sanki bile bile mutsuz olmaya çalýþan aptallar gibi
Aciz hissettiðimde kendimi.

Benden bir adým dahi uzaklaþsan öleceðim sanki bitecek her þey.
Ve ilk defa bu denli korkuyorum,
Korkularýmýn içinde büyüyen duygularýmla
Sensiz kalmaktan korkuyorum.
Eski piþmanlýklarýmý silip açtýðým yeni sayfamdaki en güzel þeysin,
Yeni bir baþlangýcýn önsözüsün sen.
Sonu gelmeyen devrik cümlelerimin içinde yeni kentler bulup
Sana gelmek istiyorum.
Ruhsuz insanlardan,
Karayýlanýn zehri gibi yerleþip vücudumu saran iðrenç ellerden kurtulmak
Sadece sana gelmek, sende kalmak, seninle yok olmak istiyorum.

Ýstemem savrulup giden parçalarýmý,
Baþka tenleri ilk ve son dokunduðum ol.
Ürkek duruþundan vazgeçip herkese ve her þeye inat tut ellerimi
Ve sakýn býrakma.
Hayatýn en zor dönemeçlerinden geçip
Bütün zorluklarý göze almak pahasýna büyüdün içimde.
Güçsüzlüðümle sarýldým sana,
Çirkef Dünya’ya yaðdýrdýðým lanetli küfürlerimle sarmaþ dolaþken.
Yeni bir baþlangýç çizgisi oldun hayatýmda, varoluþu, yaþamý sevdirdin.
Tanrýya inandýrdýn ve Tanrýyý sevdirdin
Her þeyden onu sorumlu tutarken.
(Seni yok saymak kâinatý, varoluþu yok saymakmýþ Tanrým!)
Piþman medcezirlerimin çýðlýklarý yükselir þimdi,
Kanadý kýrýk bir tebessüm olur isyan ettiklerim.

Sen yokken bile yanýmdasýn aslýnda,
Çünkü sen artýk sen olmaktan çýkýp, ben olmaktasýn.
Sus ey CAN! Ayrýlýk düþmesin diline,
Bizim saydýðým mavi, þarkýlar, sokaklar, yakamozlar yetim kalýr,
Ziyan olur kutsadýklarým.
Yetmez bu dünya, bu þehir sýðamam;
Ufkun ötesine düþer gözlerim.
Býrak insanlar istedikleri gibi yargýlasýn bizi
Ama sen olduðun gibi kal, benim kal.
SUS CAN SUS! AYRILIK DÜÞMESÝN DÝLÝNE…

LALE ÇUYRAK

Sosyal Medyada Paylaşın: