NEYLEYİM

Sevdalar laf olmuþ þiirler sahte,
Kalmadý yüreði titreten beste,
Sevdasýn anarken herbir nefeste,
Bülbüle kokmayan gülü neyleyim?

Herþeye kýrgýnsam herþeye küskün,
Güneþim kapkara doðmuyorsa gün,
Bedenim yorgunsa ruhumda üzgün,
Bana tad vermeyen balý neyleyim?

Dünler geçti yarýn gelir mi bilmem?
Bugünüm gerçektir iþte bu demem.
Dilimi tutupta sevdam gizlemem,
Sevdiðin demeyen dili neyleyim?

Gurbetin kahrýný yýllarca çeksen,
Hasret tohumlarýn içine eksen,
Geceler boyunca göz yaþý döksen,
Sýlaya dönmeyen yolu neyleyim?

’’Alma mazlum ahý çýkar aheste.’’
Piþmanlýk duysanda en son nefeste,
Ruhun çýkarken gönül kafeste,
Gerçeði görmeyen kulu neyleyim?

Her gün yaklaþýrken o malum sona,
Topraktan geldikse döneriz ona.
Bütün dualarým sanadýr sana.
Allaha dönmeyen eli neyleyim.

5 Nisan 2009 Antakya

Mahmut Çetin Zorba


Sosyal Medyada Paylaşın: