Gece ve Rüzgar

Ýçimde tehirli býrakýlmýþ bir mektubun
En ýslak yerinden yazýyorum..
Yine gece..
Yine rüzgar.
Delip geçiyor ciðerlerimi..
Ve yarým kalmýþ mürekkebimle
Suskunluðun en çoðul yanýndan,
Tekil yalnýzlýðýma baþ kaldýrdým
Özlemin büyüdü bende..
Büyüdü,
Koca bir sevda oldu cümlelerim...


Evet yok’tum..
Evet suskun’dum..
Biraz da yorgun..
Kendi ayaklarýma çelmeyi ben taktým.
Ben sana hayat dedikçe,
Ölüyordum içimin en cocuksu yanýnda..
Sana yardým edemeyen ellerime,
Sana güç olmayan yüreðime
en büyük cezayý verdim.
Gecenin karanlýðý sürdüm yüzüme..
Soðuk rüzgarý saldým yüreðimin üzerine..

Kaç gecedir üzerime sesin örtülmüyor..
Ne zaman elim yüreðine yeltense,
Uykunu bölmekten korkuyorum..
Oysa susuzum çöllerinde..
Susuzluðuma tek çare hayat dolu sesin..
Kana kana içmek ister iken sesinin tonunu,
Seni uykulara terkediyordum..

Yürek çekmecemde duran mektuplarýn,
Temize çekilmeyi bekliyor sevgili..
Kum saatinden akarken ki zamanda
Harf harf oku beni..
Ve ben sana hayat dedikçe
Sen gece aldýrmadan,
Rüzgara kanmadan düþ yollara..
ve aydýnlýk yüzünü vur dudaðýma..

Þimdi üzerimden beni çýkarýp
Yüreðime seni giydireceðim.
Sen siyahý yakýþtýrdýkça kendine,
Ben sana hayatý senin gözlerinle anlatacaðým.

Ve sen geceye aldanýp
Sustukça ben sana çoðalacaðým..
Rüzgara kanýp kuytu kuytularda üþüdükçe,
Sesimin sýcaklýðýnda
Bir Elif masalýný kulaðýna fýsýldacaðým...

.....

“ Eyvallah en çok bana yakýþtý “

23 Aralýk 2009

Ýsmail SARIGENE
Sosyal Medyada Paylaşın: