Onu ilk gördüðüm an, Baþlamýþtý kalp çýrpýntýlarý. Deli ediyordu beni. Pencereden paha biçilmez tablo pozlarý, Ve Mona lisa tarzý tebessümle, Boþluða bakýþlarý. Bana karþý umursamaz tavýrlarý, Görmezden gelen halleri vardý. Evinin önünden geçerken, Sanki hiç yokmuþum gibi davranýrdý. Artýk tanýmýþtý beni, Ve ona olan platonik aþkýmý, Mahallenin kadýnlarý, Ben geçerken gülmüyorlar, Birþeyler söylemek istiyorlardý. Düþmüþtüm artýk mahallenin diline. Dayanamadým sordum teyzenin birine, "Neden teyze neden?" Neden bir kez bile bakmýyor, Neden ilgime karþýlýk vermiyor. "Ah evladým ah". Belki oda sevmek istiyor, Lakin onun gözleri"GÖRMÜYOR".
Sosyal Medyada Paylaşın:
elveren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.