bana
uzaklardan
ýlýk nefesli þehrin doðusundan
gözlerini kapatýp
kalbini açýp gelmiþsin
ayrý kaldýrýmlarda ayný taþý çiðnemiþiz
sen ayný ayrýlýðýn baðrýndan
ben görmediðim gözlerinin akýndan düþmüþüm buralara
ak pak bir geçmiþ dökülmüþ önümüze
ak pak bir hüzün
iþten eve gelirken
belki bir çýnarýn
belki bir erguvanýn ruhu sinmiþ üstüne
kavuþamayan seslerimizin
ayrý kalmýþ sözleri düþmüþ dizelere
sende bir matem kalmýþ
bende
karadenizde bir meltem...
senden sadece bir gülümseme var gözlerimin önünde
senden koca bir ayrýlýk
ayrý dünyalarýn insanýydýk
tanýdýk
fakat
alýþamadýk..
þimdi
körelttiðimiz gözlerimizi açma vakti
þimdi
ayrý güneþlerin ýsýttýðý dizlerimizi örtme vakti
biliyorduk
sorgulamýyorduk
bazen bu ayrýlýðý taþýyamýyorduk
sözlerimiz hüzne düþtü
ýslattý ikimizi
sözlerimiz bir görüþte
daðýttý kederimizi
lakin
hisler uzaktan hoþ gelir
düþler ýraktan...
koþmasak da bir aþkýn arkasýndan
bana
insan olarak son bir söz söyle
istanbul hatýrýna
gülen gözlerinin hatýrýna bir fotoðrafta
bana bir þey de
sineme çekerim
ya da çekip giderim
ama
bir fotoðraf aþkýna gözlerimde eskittiðim
bana bir þey söyle büyüðüm
bekliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.