O’na ne kadar moral vermiþtim halbuki.. ’Olur elbette olur’; ’Sen moralini bozma yeter’; ’Her þey yoluna girer..’ ’Elbet vardýr bir çýkýþ yolu..’
Yanýndan ayrýldým; Karanlýk, Eve gidiyorum.. Sanki O’nun tüm aðýrlýðý bende; Ümitsizliði, mutsuzluðu… Biraz önceki mutluluktan eser yok!!
Anlýyorum; Ýnsan kendi acýsýný baþkasýnda görünce, Ne kolay oluyormuþ akýl vermesi; Pohpohlamasý; piþpiþlemesi Sonra yalnýz kalýnca... ...Yanýndan ayrýldým Eve gidiyorum.. Söylediðim her sözün ,kurduðum her cümlenin aslýnda kendime olduðunu; Kendimi ayakta ve umursamaz gösterme gailesi olduðunu… …Ve aslýnda söylediklerime; Kendimin bile inanmadýðýný
Gerçekler ne aðýr geliyor bazen insanýn omzuna; Baþým, aðýrlýðýyla, önde …………..eve gidiyorum..
S.E Sosyal Medyada Paylaşın:
purple79 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.